گوش از سه بخش بیرونی، میانی و درونی تشکیل شده است.
بخش بیرونی: بخش بیرونی گوش شامل لاله گوش و مجرای گوش می باشد. لاله گوش امواج صوتیکه در محیط وجود دارد را جمع آوری می کند و به مجرای گوش وارد می کند. مجرای گوش نیز امواج صوتی را به سمت گوش میانی می برد. در انتهای مجرای گوش پرده صماخ قرار دارد که در واقع مرز بین گوش بیرونی و گوش میانی می باشد.
در داخل مجرا غده هایی وجود دارد که این غده ها موادی ترشح می کنند که نقش حفاظتی دارد. علاوه بر این غده ها مو های کرک مانندی نیز در مجرای گوش وجود دارد که آن ها هم نقش حفاظتی دارند.
استخوان گیجگاهی در محافظت از بخش انتهایی مجزای گوش و تمامی قسمت های گوش میانی و درونی نقش دارد.
استخوان گیجگاهی از هیچ یک از قسمت های لاله گوش محافظت نمی کند.
استخوان گیجگاهی از نوع بافت پیوندی است در واقع می توانیم بگوییم بافت پیوندی در حفاظت از گوش نقش دارد.
نکات ترکیبی بخش بیرونی گوش
- بافت لاله گوش از نوع بافت پوششی سنگفرشی چندلایه می باشد.
- در گوش علاوه بر این که گیرنده های حواس ویژه وجود دارد حواس پیکری نیز قرار دارد. به عنوان مثال گیرنده های درد و دمایی نیز در لاله گوش وجود دارد.
- ابتدای مجرای گوش جنس غضروفی دارد در حالی که انتهای گوش استخوانی است.
