بیشترین میزان ATP در زنجیره انتقال الکترون تولید می شود. این زنجیره در غشای داخلی راکیزه روی میدهد.
- در هر زنجیره انتقال الکترون سه پمپ غشایی دیده می شود.
- این پمپ ها جز پروتئین های سراسری محسوب می شوند.
- فعالیت پمپ ها با صرف انرژی حاصل از الکترون NADH و FADH2 می باشد و از انرژی ATP استفاده نمی کنند.
- اکترون NADH از هر سه نوع پمپ می تواند عبور کند اما الکترون FADH2 از دو نوع پمپ عبور می کند.
- این پمپ ها در غشای داخلی راکیزه و در کنار هم قرار دارند.
- وظیفه این پمپ ها انتقال یون هیدروژن طی فرایند انتقال فعال از فضای داخلی راکیزه به فشای بین دو غشای راکیزه می باشد.
- آنزیم ATP ساز طبق فرایند انتشار تسهیل شده یون های هیدروژن را از فضای بین دو غشا به فضای داخلی راکیزه وارد می کند.
- زمانی که یون های هیدروژن از داخل آنزیم ATP ساز عبور می کنند؛ این آنزیم با استفاده از انرژی این یون ها مولکول ATP می سازد.
- در فضای بین پمپ ها نیز پروتئین دیده می شود که جز پروتئین های سطحی و بدون منفذ هستند و مسیر عبور الکترون ها می باشند.
- یکی از این پروتئین ها با سر آبگریز فسفولیپید و دیگری با سر آبدوست فسفولیپید در ارتباط هستند.
در غشای داخلی راکیزه سه پمپ وجود دارد که با استفاده از انرژی حاصل از انتقال الکترون های NADH و FADH2 یون های هیدروژن را از فضای داخلی راکیزه به فضای بین غشای خارجی و غشای داخلی وارد می کند.
هر چقدر میزان فعالیت پمپ ها بیشتر باشد میزان یون های هیدروژن در فضای غشای خارجی و داخلی راکیزه نیز بیشتر می شود.
در نتیجه طبق قانون انتشار تسهیل شده یون های هیدروژن از طریق کانال آنزیم ATP ساز به دلیل اختلاف غلظت وارد فضای داخلی راکیزه می شود.
زمانی که یون های هیدروژن از داخل از کانال عبور می کند آنزیم ATP ساز از انرژی عبور یون هیدروژن استفاده می کند تا ATP تولید کند.
ساخته شدن ATP در زنجیزه انتقال الکترون جز ساخته شدن اکسایشی ATP محسوب می شود.(وابسته به اکسیژن)
انتشار تسهیل شده بدون نیاز به انرژی ATP اتفاق می افتد.
در فضای داخلی راکیزه گروه فسفات نیز وجود دارد زیرا برای تولید ATP از ADP به انرژی و گروه فسفات نیاز است.
تمامی انتقال های فعال با استفاده از انرژی ATP اتفاق نمی افتد. یون های هیدروژن توسط انتقال فعال به وسیله پمپ ها از فضای داخلی راکیزه خارج ی شوند و به جای انرژی ATP از انرژی NADH و FADH2 استفاده می شود.
آنزیم ATP ساز مجموعه ای پروتئینی است و نوعی کنال یونی محسوب می شود.
در هر قسمت از راکیزه که غلظت یون هیدروژن افزایش پیدا می کند آن قسمت اسیدی تر می شود.
ATP که در زنجیزه انتقال الکترون تولید می شود در فضای داخلی راکیزه می باشد نه فضای بین غشای خارجی و غشای داخلی!
آنزیم ATP ساز جز پروتئین های انتقال دهنده الکترون نمی باشد.
هر چقدر غشای داخلی راکیزه چین خوردگی بیشتری داشته باشد تعداد پمپ ها بیشتر خواهد بود و در نتیجه انتقال یون ها بیشتر و میزان تولید ATP نیز بیشتر می شد.
